Op mijn negende begon ik met basketbal. Drie jaar later speelde ik op het hoogste jeugdniveau en kwam ik op een topsport talentschool terecht. In mijn laatste seizoen speelden we halve finale eredivisie – een van de beste jeugdteams ooit in het noorden.

Aan het begin van dat seizoen raakte ik geblesseerd aan mijn knie. De fysio adviseerde rust, maar mijn coach zei: “Dit is jouw moment.” Als 16-jarige koos ik ervoor om door te spelen, met blijvende schade als gevolg. Twee jaar revalideren hielp niet dus moest ik mijn droom en doel opgeven. 

Basketbal was mijn identiteit. Zonder doel of structuur raakte ik depressief en belandde in een periode vol mentale klachten. Tot ik fitness ontdekte – het gaf me opnieuw richting en kracht.

Nu wil ik anderen helpen. Omdat ik weet hoe het is om aan de top te staan, maar ook hoe het is om alles kwijt te raken. Ik werk met discipline én empathie. Wie je ook bent en wat je ook hebt meegemaakt – ik help je naar je doelen en laat je voelen dat je er niet alleen voor staat.